Half augustus word ik gebeld door de houder van een melkveebedrijf. Hij vertelt dat het bedrijf overlopen wordt door ratten en dat ze die niet weg krijgen. De vraag is of ik een keer langs kan komen om te zien wat ik kan doen.
De boerderij ligt prachtig in een veenweidegebied achter een weelderige groenstrook van wilgen en langs een brede wetering. Ook de agrarische bebouwing is zoals je veel in dit gebied ziet. Een woning dicht bij de loopstal.
Naast de loopstal een grote veldschuur en tussen deze twee gebouwen een breed pad naar erachter waar de sleufsilo's voor mais en gras zijn. Tegen de loopstal de silo's voor het krachtvoer en bijna alles verhard met betonnen rijplaten.
Uiterst gezellige en hartelijke mensen wonen er met hart voor de natuur. Op hazen en eenden wordt er in het weiland niet gejaagd maar slechts op ganzen en dan alleen nog als ze echt grote overlast veroorzaken.
De ganzen zijn soms een probleem in de polder maar ratten zijn al langer een probleem dicht bij huis. Ze lopen op de voorgang van de loopstal, bij de melkrobot, in de veldschuur en komen in de buurt van het huis. Ze vreten van alles, bevuilen de boel met de urinesporen en knagen de boel kapot. Omdat er kippen, erfkatten en er een oude Jack Russel loopt maar ook omdat de natuur ze aan het hart gaat wordt er geen gif gebruikt.
Geen doorvergiftiging naar de uilen, bunzing of huisdieren willen ze. Met klemmen en vallen is het probleem met geen mogelijk meer op te lossen.
De ratten eten hun graantje mee van het kippenvoer, bij de maiskuil of ze eten op de voorgang van de loopstal van het koeienkrachtvoer. Met genoeg gelegenheid om te schuilen voor gevaar in de strobalen, onder de kalverenhokken of onder de betonplaten is het een waar paradijs voor ze. Wat meteen mijn aandacht trekt is dat er in verhouding veel grote ratten lopen. Er zijn maar weinig kleintjes te zien. Bij het eerste gesprek verteld de boer me dat de vele erfkatten regelmatig ratten vangen maar wel alleen de kleine ratten.
Het is me al vaker opgevallen dat de meeste erfkatten de grote ratten niet aandurven. Dat wordt ook nu nogmaals bevestigd als verteld wordt er er een paar grote brutale ratten zijn die stukjes kattenvoer tussen de katten vandaan halen als de erfkatten in de avond gevoerd worden met zachte kattenbrokjes. De erfdieren komen hier niets te kort. De oude Jack Russel zit ook niet meer achter de ratten aan omdat die stram, stijf en traag is geworden en zijn ogen het ook niet meer al te best doen.
De volgende avond ben ik aan de slag gegaan om de rattenpopulatie de verkleinen via afschot..
De erfkatten hebben me de hele avond gadegeslagen. Af en toe gingen ze ervandoor met een geschoten rat. Je zou ze toch ontslaan als je ze zo passief ziet zitten. Aan de andere kant is het ook goed te begrijpen dat ze de grote ratten niet proberen te vangen als je de scherpe snijtanden en venijnige nagels van die knagers ziet.
In aanloop naar de tweede avond heeft de boer geholpen door dagelijks een aantal voerplekjes bij het vallen van de avond aan te vullen zodat de ratten gemakkelijker en veiliger geschoten konden worden.
Hieronder zie je een van de plekjes en ook een van de weinige keren dat ik een volwassen rat tegelijk met de jongkies heb gezien. Een beetje maismeel op een plastic emmerdeksel was voor deze rattenfamilie niet te weerstaan.
Na twee lange sessies was het probleem voor een heel groot deel opgelost.
Na afloop is besproken wat het beste gedaan kan worden om een volgende plaag te voorkomen of in de kiem te smoren.
De agrariër is er mee aan de slag gegaan en het lijkt al direct effect te hebben want er worden nauwelijks ratten meer gezien. Mooi, weer een probleem opgelost en dat zonder gif.
.
Reactie plaatsen
Reacties